Umowa leasingu
| 12 stycznia 2024
Leasing to umowa oparta na konstrukcji dzierżawy i kredytu kupieckiego, w polskim obrocie prawnym funkcjonowała od lat osiemdziesiątych XX w. jako umowa nienazwana. Obecnie uregulowana jest przez ustawę z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.
Stronami umowy leasingu są finansujący i korzystający. Finansujący (musi prowadzić przedsiębiorstwo) nabywa rzecz zgodnie z umową leasingu i oddaje ją do używania albo do używania i pobierania pożytków.
W umowie leasingu:
• finansujący zobowiązuje się do nabycia rzeczy od oznaczonego zbywcy i na warunkach określonych w umowie leasingu;
• finansujący zobowiązuje się do oddania rzeczy korzystającemu do używania lub do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony;
• korzystający zobowiązuje się do zapłaty w umówionych ratach wynagrodzenia pieniężnego, równego co najmniej cenie bądź wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.
Zbywca rzeczy (przedmiotu leasingu) nie jest stroną umowy leasingu – nie musi być przedsiębiorcą. Zbywcą może być więc producent rzeczy, dostawca, wykonawca czy inny sprzedawca. Przedmiotem zaś umowy leasingu może być wyłącznie rzecz (ruchoma bądź nieruchomość).
radca prawny
Czytaj także
