Z dniem 31.03.2020 r. zmianie uległo brzmienie art. 161 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1444, z późn. zm.). Przepis dotyczy narażenia człowieka na zarażenie wirusem HIV, chorobą weneryczną lub zakaźną, ciężką chorobą nieuleczalną lub realnie zagrażającą życiu.

Za sprawą ustawy z dnia 31.03.2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 568, z późn. zm.) do przywołanego art. 161 ustawy – Kodeks karny dodano § 3 (dotychczasowy § 3 stał się § 4).

Tym samym wprowadzono typ kwalifikowany czynu zabronionego z art. 161 § 2 ustawy – Kodeks karny, tj. narażenie na zarażenie wielu osób chorobą weneryczną lub zakaźną, ciężką chorobą nieuleczalną lub realnie zagrażającą życiu.

Nie ulega wątpliwości, że opisana zmiana legislacyjna ma związek z epidemią COVID-19. Celowe narażenie człowieka na zarażenie tym wirusem karane jest więc pozbawieniem wolności od 3 miesięcy do 5 lat, a w przypadku narażenia na zarażenie wielu osób karą pozbawienia wolności od roku do 10 lat.

Co ciekawe typu kwalifikowanego ustawodawca nie przewidział dla czynu zabronionego z art. 161 § 1 ustawy – Kodeks karny (narażenie na zarażenie wirusem HIV), zagrożonego karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Zauważenia wymaga również fakt, że ustawodawca niejako „przy okazji” zdecydował się na zaostrzenie kar w stosunku do osób wiedzących o zarażeniu i narażających na zarażenie innego człowieka:
– wirusem HIV – kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8 (dotychczas kara pozbawienia wolności do lat 3);
– chorobą weneryczną lub zakaźną, ciężką chorobą nieuleczalną lub realnie zagrażającą życiu – kara pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5 (dotychczas grzywna, kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku).

Opisane przestępstwa ścigane są na wniosek pokrzywdzonego.