Sprawy dotyczące rozwodu małżonków toczą się w trybie procesowym przed sądem okręgowym. Sądem właściwym miejscowo jest sąd, w którego okręgu małżonkowie mieli ostatnie miejsce zamieszkania, jeżeli choć jedno z nich w okręgu tym jeszcze ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu. W braku takiej podstawy wyłącznie właściwy jest sąd miejsca zamieszkania strony pozwanej, a jeżeli i tej podstawy nie ma – sąd miejsca zamieszkania powoda.

Pozytywne przesłanki rozwodu: uprawnionym do żądania rozwodu jest każdy z małżonków, w sytuacji gdy między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia. Dla ustalenia, że rozkład ma zupełny charakter wymagane jest stwierdzenie wygaśnięcia między małżonkami więzi fizycznej, duchowej i gospodarczej. Oznacza to, że małżonków nie łączą już relacje intymne, uczuciowe oraz nie jest prowadzone wspólne gospodarstwo domowe. Przez trwały rozkład pożycia należy rozumieć taką sytuację, gdy prawidłowe funkcjonowanie danego związku nie jest już możliwe i brak jest ku temu pozytywnych perspektyw.

Negatywne przesłanki rozwodu: sąd nie orzeknie rozwodu, gdy mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo jeżeli z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Rozwód nie jest również dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Sądy dokonują więc oceny możliwego rozstrzygnięcia biorąc pod uwagę dobro wspólnych małoletnich dzieci oraz zasady współżycia społecznego. Rozwiązanie małżeństwa przez rozwód stanowi dopuszczalne przez prawo odstępstwo od zasady trwałości związku małżeńskiego zawieranego na całe życie. Z tego względu przesłanki rozwodu zarówno pozytywne, jak i negatywne badane są przez sądy szczegółowo.