TK w sprawie szczepień ochronnych
| 27 listopada 2023
Zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 9 maja 2023 r., sygn. akt SK 81/19, art. 17 ust. 11 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2022 r. poz. 1657, ze zm.) w związku z § 5 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2172) w zakresie, w jakim termin wymagalności obowiązkowych szczepień ochronnych, jak i liczba dawek poszczególnych obowiązkowych szczepień ochronnych, określone są w Programie Szczepień Ochronnych na dany rok, ogłaszanym przez Głównego Inspektora Sanitarnego w formie komunikatu, a nie przez ministra właściwego do spraw zdrowia, w drodze rozporządzenia, jest niezgodny z art. 47 w związku z art. 31 ust. 3 w związku z art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Zgodnie z orzeczeniem, obywatel musi być w stanie ustalić treść swego obowiązku związanego z obowiązkowymi szczepieniami, aby móc ponosić konsekwencje jego niewykonania. Treść tego obowiązku nie powinna być natomiast współkształtowana komunikatem Głównego Inspektora Sanitarnego, niebędącym aktem prawa powszechnie obowiązującego.
Komunikat ten nie może służyć ustalaniu zakresu nakazów wynikających z obowiązku szczepień ochronnych nałożonego na obywatela na mocy ustawy. Orzeczenie powoduje konieczność dostosowania stanu prawnego przez właściwy organ władzy publicznej. Obowiązek ten ciąży zarówno na ustawodawcy, jak i ministrze właściwym do spraw zdrowia.
Przywołane na wstępie przepisy, w zakresie tam wskazanym, tracą moc obowiązującą po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Co istotne, Trybunał Konstytucyjny nie zakwestionował istnienia obowiązku szczepień ochronnych – orzeczenie nie powinno być interpretowane w ten sposób.
radca prawny
Czytaj także
