Umowa zastawnicza
| 30 czerwca 2022
Umowa zastawnicza powinna być pod rygorem nieważności zawarta na piśmie, a ustawodawca podkreślił, że do umów o ustanowienie zastawu rejestrowego na wierzytelnościach i prawach nie stosuje się przepisów o formie pisemnej szczególnej określonej w odrębnych przepisach.
Do ustanowienia zastawu rejestrowego są wymagane umowa o ustanowienie tego zastawu (umowa zastawnicza) między osobą uprawnioną do rozporządzania przedmiotem zastawu (zastawcą) a wierzycielem (zastawnikiem) oraz wpis do rejestru zastawów – nie jest konieczne wydanie rzeczy zastawnikowi.
Umowa zastawnicza powinna jednak określać w czyim posiadaniu będzie pozostawiony przedmiot zastawu rejestrowego.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów przedmiotem zastawu rejestrowego mogą być rzeczy ruchome i zbywalne prawa majątkowe, z wyjątkiem:
• praw mogących być przedmiotem hipoteki;
• wierzytelności, na których ustanowiono hipotekę;
• statków morskich oraz statków w budowie mogących być przedmiotem hipoteki morskiej.
Zastawem rejestrowym można w szczególności obciążyć:
• rzeczy oznaczone co do tożsamości, oznaczone co do gatunku, jeżeli w umowie zastawniczej określona zostanie ich ilość oraz sposób wyodrębnienia od innych rzeczy tego samego gatunku;
• zbiór rzeczy ruchomych lub praw, stanowiący całość gospodarczą, choćby jego skład był zmienny;
• wierzytelności, prawa na dobrach niematerialnych, prawa z papierów wartościowych;
• prawa z niebędących papierami wartościowymi instrumentów finansowych w rozumieniu ustawy z 29.07.2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.
Zastaw rejestrowy może być ustanowiony także wówczas, gdy zastawca nabędzie przedmiot zastawu w przyszłości. W takim przypadku obciążenie zastawem rejestrowym takiego przedmiotu zastawu staje się skuteczne z chwilą jego nabycia przez zastawcę.
radca prawny
Czytaj także
